Drugie często zadawane pytanie dotyczy tego, jak aplikować globulki dopochwowe. Pierwsza aplikacja może być kłopotliwa, bo globulka powinna znaleźć się jak najgłębiej. Najłatwiej aplikować ją w pozycji leżącej. Wcześniej należy dokładnie umyć ręce i krocze, aby razem z lekiem nie wprowadzać do pochwy drobnoustrojów lub Kulki do treningu mięśni Kegla - ORGASMIC BALL Pretty Love. Kulki dopochwowe składające się z zaczepu dwóch kulek o różnych średnicach, pojedynczej kuli z oczkiem i dodatkowej kulki. Zabawka erotyczna jest przeznaczona do trenowania mięśni kegla. Kolor - liliowy, turkusowy, Materiał - silikon medyczny, Długość jednostki - 10 cm, Jak sama nazwa wskazuje, globulki dopochwowe są preparatami, które aplikuje się do pochwy. Posiadają one niezwykle szerokie spectrum zastosowania. Można używać ich jako środki lecznicze, ochronne oraz antykoncepcyjne. Działają miejscowo, ale skutecznie, chroniąc wrażliwe, kobiece rejony intymne przed wieloma bolesnymi problemami Informacje o Dopochwowe kulki gejszy - trening mięśni Kegla. - 7533758488 w archiwum Allegro. Data zakończenia 2020-09-24 - cena 174,40 zł Kup teraz na Allegro.pl za 89,99 zł - KULKI DOPOCHWOWE DO MIĘŚNI KEGLA STYMULACJA POCHWY (12314322833). Allegro.pl - Radość zakupów i bezpieczeństwo dzięki Allegro Protect! Kup teraz na Allegro.pl za 68,67 zł - Control Geisha Balls Level 3 kulki dopochwowe d P1 (14380311634). Allegro.pl - Radość zakupów i bezpieczeństwo dzięki Allegro Protect! Kup teraz na Allegro.pl za 56,99 zł - KULKI GEJSZY ORGAZMOWE DO ĆWICZEŃ KEGLA DUŻE XL (13789052410). Allegro.pl - Radość zakupów i bezpieczeństwo dzięki Allegro Protect! J3NLcx. Stożki dopochwowe znane są również pod nazwą ciężarki dopochwowe. Wykorzystują mechanizm odruchu mięśniowego, zaciskającego się na ciele obcym i świadome kurczenie mięśni przy uczuciu wysuwania się stożka (tzw. czuciowy feedback). Z jednej strony wzmacnia on tonus mięśni Kegla, z drugiej zaś uświadamia o położeniu mięśni i możliwości ich świadomego napinania. Stożek wystarczy włożyć do pochwy i tak obkurczyć jej mięśnie, aby utrzymały stożek. Można go wyjąć za pomocą przymocowanej linki. Ze stożkiem można chodzić i wykonywać codzienne czynności, co jest oczywiście stożków z obciążnikami o różnej wadze jest prostym skutecznym sposobem na wzmocnienie mięśni Kegla. Zastosowanie ich wiąże się zawsze ze wstępną poradą lekarską, gdzie lekarz musi określić, czy nie ma przeciwwskazań do stosowania tej stosuje się w taki sposób, aby stopniowo, w miarę postępów ćwiczeń zwiększać masę stożka potrzebną do jego utrzymania prosta i skuteczna metoda w wielu przypadkach pozawala na zahamowanie procesu chorobowego poprzez zwiększenie siły mięśni dna miednicy mniejszej. Skuteczność stosowania stożków dopochwowych w rehabilitacji NTM jest udowodniona wieloma badaniami z najbardziej popularnych rozwiązań tego rodzaju jest system stożków silikonowych Nu-Tek NT200, który składa się z 6 stożków o różnej wadze. Metodę stożków warto zastosować na samym początku, łącząc ją z inną formą ćwiczeń mięśni Kegla (np. za pomocą elektrostymulatora). Można je stosować praktycznie w każdym stadium NTM, zmniejszając nasilenie objawów lub je likwidując. W dobie XXI wieku coraz powszechniej stosuje się antybiotyki, kobiety prowadzą coraz aktywniejsze życie seksualne, obniża się również wiek pierwszej inicjacji. Wszystkie te składowe przyczyniają się do występowania większej ilości zakażeń narządów płciowych, w tym pochwy. Naturalna obrona Fizjologicznie w pochwie dominują pałeczki kwasu mlekowego. Jest on odpowiedzialny za kwaśny odczyn pH, chroni on tym samym drogi rodne przed rozwojem patogennych drobnoustrojów mogącym powodować poważne, przedłużające się infekcje dróg rodnych kobiety. Wysoka kwasowość wydzieliny pochwowej stanowi tylko część mechanizmu obronnego pochwy przed nadmiernym wzrostem chorobotwórczych bakterii. Bakterie kwaszące (Lactobacilli) wytwarzają również inne substancje warunkujące utrzymanie higieny w ekosystemie pochwy. Co sprzyja infekcjom pochwy długotrwała antybiotykoterapia, która niszczy naturalną florę pochwy; menstruacja, krew miesiączkowa zobojętnia bowiem zakwaszone środowisko pochwy; stałe używanie tamponów; niedostateczna lub nadmierna higiena intymna; syntetyczna bielizna; wahania poziomów estrogenów (okres ciąży/menopauzy); choroby współistniejące, np. cukrzyca, niedoczynność tarczycy; obcisła odzież; aktywność seksualna, częsta zmiana partnerów; niestosowanie zabezpieczenia w postaci prezerwatywy; aktywne życie seksualne, wczesna inicjacja seksualna; przyjmowanie leków hormonalnych; przegrzanie, nadmierna wilgotność w okolicach narządów płciowych; stosowanie wkładek domacicznych; stres; złe nawyki żywieniowe, spożywanie dużo cukru i białej mąki; zakażenia innych układów, szczególnie układu moczowego; irygacje dopochwowe (wypłukiwanie wodą nasienia z pochwy). Czytaj też: Stosunek przerywany Profilaktyka Aby skutecznie uchronić się przed infekcjami pochwy należy stosować się do kilku zasad. Ważne jest aby: używać odpowiednio dobranych kosmetyków do higieny intymnej; unikać irygacji, ponieważ w ich wyniku wypłukiwana jest prawidłowa wydzielina zawierająca pałeczki kwasu mlekowego; osuszać miejsca intymne po kąpieli; stosować odpowiednią kolejność i kierunek czynności higienicznych aby zapobiec wniknięciu patologicznych drobnoustrojów z okolic odbytu do pochwy; unikać długotrwałych kąpieli w wannie z pianą; nie stosować myjek gąbek ponieważ mogą przenosić patogeny; używać bawełnianej, przewiewnej bielizny, luźnej odzieży; w okresie antybiotykoterapii a także profilaktycznie można stosować probiotyki w formie doustnej bądź dopochwowej, normalizując tym samym mikroflorę pochwy. Czytaj też: Rak szyjki macicy - czynniki ryzyka Kobiety powinny znać i rozumieć warunki potrzebne do zachowania zdrowia narządów płciowych. Stosując profilaktykę można skutecznie ustrzec się przed nieprzyjemnymi dolegliwościami związanymi z zakażeniami pochwy. Dobrym podsumowaniem wydaje się stwierdzenie, że łatwiej zapobiegać niż leczyć. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Osoby pracujące głosem Prawidłowa emisja głosu jest szczególnie ważna u osób, u których w związku z wykonywanym zawodem może dochodzić do przeciążeń głosowych. Problem dotyczy szczególnie nauczycieli, wykładowców, pracowników przedszkoli, pracowników centrali telefonicznych, ale także spikerów radiowych i telewizyjnych, trenerów drużyn sportowych, prawników, aktorów, śpiewaków, chórzystów. Prawidłowa higiena głosu U osób pracujących głosem niezwykle ważna jest odpowiednia higiena głosu. Ogromne znaczenie mają właściwe warunki panujące w miejscu pracy. Optymalna temperatura powietrza wynosi 18–21°C, wilgotność względna 60–70%, a poziom hałasu nie powinien przekraczać 40 dB. Duże zapylenie w miejscu pracy wpływa drażniąco na błonę śluzową dróg oddechowych. Jedną z głównych funkcji nosa jest oczyszczanie wdychanego powietrza z pyłów. Podczas mówienia nabieramy powietrze przez usta, co powoduje ominięcie jam nosa. Dlatego pomieszczenia, w których pracujemy powinny być regularnie wietrzone i odkurzane. W trakcie pracy trzeba również pamiętać o odpowiednim nawodnieniu. Podczas długich wypowiedzi (np. wykładów) należy popijać wodę. Dobrze jest również pamiętać o kilku prostych wskazówkach, dotyczących tego, jak komunikować się w hałasie, aby uniknąć zaburzeń głosu. Po pierwsze zamiast prób „przekrzyczenia” hałasu można spróbować bardziej gestykulować, zbliżyć się do rozmówcy, zwrócić twarz w jego kierunku. Podczas rozmowy w pomieszczeniach warto odizolować się od hałasu przez zamknięcie okien i drzwi. Na treningach sportowych przydatne bywają różnego rodzaju gwizdki, a podczas lekcji czy wykładów mikrofon. Osoby pracujące głosem powinny prowadzić „higieniczny tryb życia” dbać o sprawność fizyczną, unikać palenia papierosów. Infekcje górnych dróg oddechowych upośledzają funkcje narządu głosu. W razie wystąpienia objawów infekcji konieczne jest szybkie włączenie odpowiedniego leczenia oraz ograniczenie wysiłku głosowego. Prawidłowa emisja głosu Prawidłowa emisja głosu polega na łączeniu czynności oddychania, artykulacji, fonacji oraz używania rezonatorów. Jedną z podstawowych jej składowych jest prawidłowy tor oddychania. Istnieją trzy podstawowe tory oddychania: piersiowy, brzuszny i piersiowo-brzuszny. Ostatni z nich powoduje zaangażowanie przepony i jest optymalny dla prawidłowej emisji głosu. Bardzo ważna jest także odpowiednia postawa ciała. Ponadto istotne znaczenie ma uruchomienie i wykorzystanie rezonatorów, do których należą jama ustna, gardło, jama nosowa, zatoki przynosowe. Podczas mówienia należy pamiętać o przerwach na oddech, wykorzystaniu mięśni artykulacyjnych (unikanie zaciskania warg podczas mówienia), mówieniu na wydechu, rozluźnieniu mięśni ramion, szyi, klatki piersiowej. Dobrze jest przed pracą zrobić małą rozgrzewkę mięśni, np. poprzez mruczenie. Odpowiednia emisja głosu nie powinna powodować uczucia nieprzyjemnego napięcia, zmęczenia, bólu. Podstawowe ćwiczenia oddechowe Ćwiczenia oddechowe mają przede wszystkim za zadanie wyćwiczenie oddychania przeponowego. Na początek warto ocenić swój własny tor oddechowy. W tym celu stajemy przed lustrem i wciągamy tyle powietrza, żeby wypowiedzieć zdanie: „dzisiaj jest ładna pogoda”. Nim zaczniemy wypowiadać zdanie, oceniamy po wdechu, w jakim obszarze klatka piersiowa maksymalnie się poszerzyła i czy uniosły się ramiona. Prawidłowo ramiona nie powinny się unosić, a klatka piersiowa powinna rozszerzać się równomiernie, także w swojej dolnej części. Ćwiczenie pierwsze: kładziemy się na plecach na twardym podłożu. Jedną dłoń układamy w górnej części klatki piersiowej (na mostku), a drugą w górnej części brzucha. Wykonujemy wdech przez nos i wydech powietrza przez usta, ćwiczenie powtarzamy kilkakrotnie. Następnie wykonujemy szybki wdech ustami i nosem, tak żeby powietrze doszło do najniższych pięter klatki piersiowej. Staramy się zatrzymać powietrze przez chwilę w płucach, napinając mięśnie brzucha. Wolno wydychamy powietrze przez usta. Ćwiczenie drugie: również układamy się na plecach, ale dodatkowo na brzuchu kładziemy średniej wielkości książkę. Unosimy książkę poprzez wdech powietrza nosem i ustami. Zatrzymujemy przez 2 sekundy książkę w najwyższym punkcie uniesienia. Wykonujemy wydech, książka powinna płynnie opadać. Powtarzamy ćwiczenie, wymawiając podczas wydechu głoskę sss... lub fff... Ćwiczenia w pozycji stojącej warto wykonywać przed lustrem, co pozwoli na kontrolowanie właściwej postawy ciała. Mięśnie szyi, ramion i barków należy rozluźnić, głowę pochylić lekko do przodu. Ćwiczyć powinno się przed posiłkiem lub co najmniej godzinę po nim. Dalsze ćwiczenia będziemy wykonywać, stojąc przed lustrem z lekko rozstawionymi nogami. Pierwsze ćwiczenie z tej serii: obejmujemy dłońmi boki klatki piersiowej, tak, żeby kciuk skierowany był do tyłu. Wykonujemy pełny, szybki wdech nosem i ustami. Napinamy mięśnie brzucha, przez moment przytrzymujemy powietrze w klatce piersiowej, a następnie wolno i równomiernie wykonujemy wydech. Ćwiczenie powtarzamy, wymawiając podczas wydechu głoskę sss... lub fff... Ćwiczenie drugie: stoimy w lekkim rozkroku, ręce wzdłuż tułowia. Wykonujemy szybki wdech, równocześnie unosząc ramiona w bok. Opuszczając ramiona, wypuszczamy powoli powietrze, robiąc w tym czasie kilka pauz. Podstawowe ćwiczenia fonacyjne Ćwiczenia fonacyjne należy zacząć po opanowaniu prawidłowego toru oddechowego. Ważnym elementem ćwiczeń fonacyjnych jest uruchomienie i prawidłowe wykorzystanie rezonatorów. Wszystkie ćwiczenia warto wykonywać przed lustrem, co pozwoli na kontrolę prawidłowej postawy ciała. Ćwiczenie pierwsze: stajemy w lekkim rozkroku, wykonujemy pełny wdech, zatrzymujemy na chwilę powietrze, a następnie wykonujemy wolny wydech, wymawiając jednocześnie głoskę aaa... Powtarzamy ćwiczenie, wymawiając inne samogłoski. Wykonujemy ćwiczenie ponownie, tym razem na wydechu, wymawiając połączone samogłoski aaoouuaaoouu... Ćwiczenie drugie: stojąc w lekkim rozkroku, wykonujemy pełny wdech, a na wydechu fonujemy głoskę mmm... Staramy się, aby mruczenie było wykonane na tym samym poziomie głośności. Teraz powtarzamy ćwiczenie, na wydechu wymawiamy głoskę m z samogłoskami np. mmmaaammm... Modyfikujemy ćwiczenie, stojąc w rozkroku kładziemy dłoń na czubku głowy i wymawiamy głoskę mmm... tak, żeby czuć pod dłonią wibracje. W kolejnym ćwiczeniu na jednym wydechu wymieniamy dni tygodnia, liczby. Następne ćwiczenie jest bardzo podobne, ale na wydechu staramy się wypowiedzieć zdanie. Podstawowe ćwiczenia artykulacyjne Ćwiczenia artykulacyjne można zacząć po opanowaniu prawidłowego toru oddechowego. Za prawidłową artykulacje odpowiedzialne są: wargi, żuchwa, język oraz podniebienie miękkie. Ćwiczenia dotyczące języka: dotykamy językiem na przemian wargi górnej i dolnej, następnie wykonujemy ruch oblizywania się, a na koniec wymawiamy: ddd, czczcz, lll, lilili, lululu, lelele, ńńń, kikekakoku. Ćwiczenia dotyczące warg: wykonujemy ruchy napinania i rozluźniania warg, a następnie wymawiamy au, oa, ui. Ćwiczenia dotyczące podniebienie miękkiego: staramy się unosić podniebienie miękkie, wyobrażając sobie ziewanie lub śmiech z otwartymi ustami. Ćwiczenia dotyczące żuchwy: wykonujemy ruchy żuchwą na boki, przy zamkniętych ustach obniżamy żuchwę.

kulki dopochwowe do ćwiczeń profilaktycznych