Ogólnie obowiązujące przepisy prawa nie wskazują wprost na okresy wypowiedzenia umów o świadczenie usług. Nie ma w szczególności regulacji wskazującej na ustawowe terminy wypowiedzenia stosowane w przypadku braku odmiennej umowy stron (jak ma to np. miejsce w przypadku umów najmu). 347 개의 새로운 답변이 업데이트되었습니다. 질문에 대한: "wypowiedzenie umowy o świadczenie usług medycznych - Wypowiedzenie umowy o pracę"? 자세한 답변을 보려면 이 웹사이트를 방문하세요. 1960 보는 사람들 wysokie ryzyko jej niekorzystnego zakończenia. Nadzór nad ciążą o prawidłowym przebiegu potwierdza dokumentacja medyczna. Data uzyskania uprawnień – data wskazana w Potwierdzeniu Zamówienia, od której rozpoczyna się świadczenie usług medycznych w ramach Umowy. Data uzyskania uprawnień jest pierwszym dniem Aby przekazany dokument miał moc prawną, powinien zostać podpisany przez inicjatora wypowiedzenia umowy, a następnie przekazany do wiadomości aby wypowiedzenie umowy o świadczenie usług było prawomocnie wiążące, musi zawierać szereg elementów, aby skutecznie wypowiedzieć umowę o pracę jedna ze stron musi skutecznie doręczyć 2. Uzgodniony przez strony harmonogram, o którym mowa w ust. 1, jest podstawą do organizacji świadczeń i rozliczania finansowego za świadczenie wykonane przez Przyjmującego Zamówienie. § 4 1. Przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do przestrzegania zasad udzielania pomocy medycznej w ramach Jest to umowa o świadczenie usług, dlatego na podstawie odesłania zawartego w art. 750 K.c. znajdą do niej zastosowanie przepisy o zleceniu. Możliwość wypowiedzenia zlecenia i umowy o świadczenie usług może nastąpić w każdym czasie, co wynika z art. 746 § 1 K.c., jednak strony mają możliwość indywidualnego ustalenia terminu informacji oraz zaświadczeń medycznych i laboratoryjnych wymaganych przez Zleceniobiorcę, umożliwiających wykonanie przez niego niniejszej umowy. §7 Zleceniobiorca ponosi odpowiedzialność za właściwe wykonanie zleconych przez Zleceniodawcę w ramach niniejszej umowy usług medycznych. §8 RLsZMc. Przypadki, w których Narodowy Fundusz Zdrowia uprawniony jest do rozwiązania umowy ze świadczeniodawcą, zostały określone przez prezesa funduszu w warunkach udzielania świadczeń opieki zdrowotnej w 2005 r. Warunki te obowiązują wszystkich świadczeniodawców, ponieważ są dołączane przez oddziały NFZ (jako załącznik nr 2) do każdej umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. wiadczeniodawca, który popisuje umowę z NFZ, zgadza się na ich stosowanie w zakresie niesprzecznym z postanowieniami umowy. Rozwiązanie umowy z funduszem może nastąpić w trybie zwykłym, z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia albo w trybie natychmiastowym, bez zachowania okresu wypowiedzenia. Wypowiedzenie umowy w zwykłym trybie może nastąpić w każdym czasie i bez podania określonego powodu. Warunkiem koniecznym jest tylko dokonanie wypowiedzenia na piśmie. Po upływie okresu wypowiedzenia, który wynosi co najmniej 3 miesiące, umowa ulega rozwiązaniu w ostatnim dniu miesiąca kalendarzowego. W tym samym trybie fundusz może od umowy odstąpić. Do rozwiązania umowy w trybie natychmiastowym może dojść w wyniku wystąpienia po stronie świadczeniodawcy naruszeń prawa lub postanowień umowy. Bez okresu wypowiedzenia Oddział NFZ może rozwiązać umowę w całości lub w części, bez zachowania okresu wypowiedzenia, w następujących przypadkach: 1. utraty uprawnień do udzielania świadczeń, np. wykreślenia zakładu opieki zdrowotnej z rejestru wojewody, wykreślenia lekarza prowadzącego gabinet prywatny z rejestru praktyk lekarskich, utraty przez lekarza prawa wykonywania zawodu itp.; 2. zawarcia umowy z lekarzem, który udziela świadczeń zdrowotnych u świadczeniodawcy mającego umowę z funduszem wbrew zakazowi określonemu w art. 132 ust. 3 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych; 3. udzielania świadczeń zdrowotnych w innym zakładzie opieki zdrowotnej albo w innej jednostce organizacyjnej tego samego zakładu w czasie wyznaczonym na wykonywanie świadczeń zakontraktowanych (wyjątek stanowią świadczenia ratujące życie, udzielane w przypadkach nagłych osobom znajdującym się w innej jednostce organizacyjnej tego samego zakładu); 4. niezorganizowania przez świadczeniodawcę kompleksowego udzielania świadczeń, w szczególności niezapewnienia wykonania badań laboratoryjnych, diagnostyki obrazowej i innych badań, procedur medycznych zapewniających kompleksowość realizowanych świadczeń oraz transportu sanitarnego, w przypadkach określonych w przepisach (zorganizowanie transportu sanitarnego nie dotyczy świadczeniodawców podstawowej opieki zdrowotnej, o ile nie zawarli odrębnej umowy w tym zakresie); 5. powierzenia podwykonawstwa podmiotom innym niż wskazane w ofercie lub niespełniającym warunków określonych przez fundusz dla świadczeniodawcy; 6. niezastrzeżenia w umowach podwykonania prawa funduszu do kontroli podwykonawców; 7. niepowiadomienia oddziału funduszu o zamierzonych zmianach podstaw formalnoprawnych prowadzonej działalności, mających wpływ na sposób realizacji umowy, w terminie 30 dni przed ich dokonaniem oraz nieprzedłożenia oddziałowi funduszu dokumentów potwierdzających dokonanie tych zmian w terminie 7 dni po ich dokonaniu; 8. udzielania świadczeń przez osoby nieuprawnione, nieposiadające wymaganych kwalifikacji; 9. udzielania świadczeń w pomieszczeniach nie odpowiadających wymogom fachowym lub sanitarnym; 10. udzielania świadczeń bez wymaganego sprzętu i aparatury medycznej lub z użyciem sprzętu i aparatury nie odpowiadających obowiązującym przepisom; 11. przerwy w udzielaniu świadczeń lub ograniczenia ich dostępności, uniemożliwiających funduszowi wywiązanie się z terminowego i pełnego wykonania zobowiązań wobec ubezpieczonych (chyba że świadczeniodawca zapewnił we własnym zakresie ciągłość udzielania świadczeń przez innego świadczeniodawcę, posiadającego umowę z funduszem, niezwłocznie powiadomił o tym fundusz i - jeżeli przerwa miała trwać ponad 3 dni - uzyskał pisemną zgodę funduszu na udzielanie przez niego świadczeń (dla ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, leczenia stomatologicznego, rehabilitacji leczniczej oraz leczenia psychiatrycznego i uzależnień zgoda funduszu na udzielanie świadczeń przez zastępcę jest wymagana, jeżeli przerwa ma trwać ponad 14 dni); 12. braku ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w związku z udzielaniem świadczeń na okres obowiązywania umowy, obejmującego w szczególności odpowiedzialność cywilną z tytułu przeniesienia chorób zakaźnych, w tym zakażenia wirusem HIV i WZW; 13. przedstawienia nieprawdziwych lub niezgodnych ze stanem faktycznym danych lub informacji, będących dla oddziału funduszu podstawą ustalenia kwoty finansowania świadczeń; 14. przedstawienia nieprawdziwych lub niezgodnych ze stanem faktycznym danych lub informacji w toku postępowania o zawarcie umowy; 15. udaremnienia lub utrudniania kontroli przeprowadzanej przez fundusz. W przypadkach określonych w punktach 2-12 rozwiązanie umowy wymaga uprzedniego wezwania świadczeniodawcy do usunięcia uchybień w wyznaczonym terminie, nie dłuższym niż 14 dni. wiadczeniodawca może rozwiązać umowę bez zachowania terminów wypowiedzenia tylko w jednym przypadku - niedokonania przez oddział funduszu zapłaty za co najmniej dwa kolejne miesiące udzielania świadczeń. Uwaga na recepty Warto zauważyć, że nieprawidłowości w wystawianiu recept nie stanowią podstawy do rozwiązania umowy w trybie natychmiastowym. Wystawianie recept niezgodnie z przepisami naraża świadczeniodawcę na obciążenie go kosztami refundacji wraz z odsetkami ustawowymi. Wysokość i termin zwrotu kosztów refundacji oddział funduszu określa w pisemnym wezwaniu do zapłaty. Podstawa prawna: § 18, § 35-37 Warunków udzielania świadczeń opieki zdrowotnej - załącznik nr 20 do zarządzenia nr 5/2004 prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z 13 października 2004 r. w sprawie przyjęcia wzorów umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w 2005 r. Prawo w medycynie Newsletter przygotowywany przez radcę prawnego specjalizującego się w zagadnieniach prawa medycznego ZAPISZ MNIE Odpowiedź:Wyłącznie lekarz podstawowej opieki zdrowotnej może odstąpić od sprawowania opieki nad pacjentem i to tylko w przypadku istnienia ważnych powodów. Odstąpić od leczenia nie może natomiast świadczeniodawca jako taki, gdyż uprawnień takich po stronie świadczeniodawcy nie formułuje żaden z przepisów ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 464) - dalej czy też żadne z postanowień umowy o udzielanie świadczeń gwarantowanych w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej. Jednoczesnego podkreślenia wymaga, iż każdorazowo decyzja lekarza o odstąpieniu od leczenia pacjenta winna być uzależniona od uprzedniego ustalenia istnienia bądź nieistnienia konkretnych i uzasadnionych powodów. Z pewnością jako ważnych powodów nie można traktować samego faktu formułowania przez świadczeniobiorcę skarg pod adresem lekarza czy świadczeniodawcy. Skargi te winny bowiem stanowić przedmiot postępowania wyjaśniającego i dopiero w przypadku uznania ich całkowitej bezzasadności rozważyć należałoby, czy ich formułowanie uniemożliwia bądź poważnie utrudnia lekarzowi kontynuowanie procesu leczenia pacjenta. Za oczywiste uznać należy, iż z uwagi na konstrukcję prawną deklaracji wyboru stanowiącej jednostronne oświadczenie woli pacjenta, brak jest jakiejkolwiek możliwości „wypowiedzenia” przez świadczeniodawcę „umowy” (deklaracji). Deklaracja, jako jednostronne oświadczenie woli, może zostać cofnięta wyłącznie przez samego na wstępie niniejszych rozważań zauważyć należy, iż zgodnie z przepisem art. 28 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) - dalej świadczeniobiorca ma prawo wyboru świadczeniodawcy udzielającego świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej spośród tych świadczeniodawców, którzy zawarli umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Dokonując wyboru świadczeniodawcy, świadczeniobiorca dokonuje jednocześnie wyboru lekarza, pielęgniarki lub położnej podstawowej opieki zdrowotnej. Sam wybór świadczeniodawcy udzielającego świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej oraz lekarza, pielęgniarki i położnej podstawowej opieki zdrowotnej potwierdzany jest, jak stanowi art. 56 przez świadczeniobiorcę pisemnym oświadczeniem woli - deklaracją wyboru. Przedmiotowa konstrukcja pozwala na przyjęcie założenia, iż deklaracja wyboru świadczeniodawcy udzielającego świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej oraz lekarza, pielęgniarki lub położnej podstawowej opieki zdrowotnej jest jednostronnym pisemnym oświadczeniem woli świadczeniobiorcy o dokonaniu wyboru świadczeniodawcy, a nade wszystko oznaczonego z imienia i nazwiska, a wykonującego u świadczeniodawcy zawód medyczny, lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej lub położnej podstawowej opieki zdrowotnej. Powyższe ustalenie, zgodnie z którym deklaracja wyboru składana przez świadczeniobiorcę stanowi jednostronne li tylko oświadczenie woli tego ostatniego wyklucza możliwość „wypowiedzenia” umowy/deklaracji. Deklaracja, jako jednostronne oświadczenie woli, może zostać cofnięta wyłącznie przez samego wskazać należy, iż postanowienia zarówno umowy o udzielanie świadczeń gwarantowanych w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej jak i ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty dopuszczają możliwość odstąpienia przez lekarza od leczenia świadczeniobiorcy. Jak stanowi bowiem § 4 ust. 9 umowy o udzielanie świadczeń gwarantowanych w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej, której wzór stanowi załącznik nr 2 do zarządzenia Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 27 listopada 2013 r. w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów o udzielanie świadczeń w rodzaju: podstawowa opieka zdrowotna Nr 69/2013/DSOZ, z ważnych przyczyn, na podstawie przepisów art. 38 lekarz POZ może odstąpić od leczenia świadczeniobiorcy, o ile nie zachodzi przypadek, gdy zwłoka w udzieleniu świadczenia mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia, oraz inny przypadek niecierpiący zwłoki. W sytuacji opisanej wyżej lekarz podstawowej opieki zdrowotnej zobowiązany jest do uprzedzenia dostatecznie wcześnie świadczeniobiorcy, jego przedstawiciela ustawowego bądź opiekuna faktycznego o podjętej decyzji i wskazania realnych możliwości uzyskania tego świadczenia u innego lekarza lub świadczeniodawcy POZ oraz do uzasadnienia, odnotowania faktu odstąpienia od leczenia w dokumentacji medycznej i na egzemplarzu złożonej do niego deklaracji wyboru oraz do zgłoszenia przypadku wraz z uzasadnieniem właściwemu ze względu na zawartą umowę oddziałowi wojewódzkiemu Narodowego Funduszu Zdrowia. Podobne wymogi do tych sformułowanych wyżej, wyartykułowane zostały przepisami art. 38 i 30 Zgodnie z art. 38 lekarz może nie podjąć lub odstąpić od leczenia pacjenta, z tym jednak zastrzeżeniem, że w przypadku odstąpienia od leczenia, lekarz ma obowiązek dostatecznie wcześnie uprzedzić o tym pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego bądź opiekuna faktycznego i wskazać realne możliwości uzyskania tego świadczenia u innego lekarza lub w podmiocie leczniczym, a także uzasadnić i odnotować ten fakt w dokumentacji medycznej. Co istotne, jeżeli lekarz wykonuje swój zawód na podstawie stosunku pracy lub w ramach służby, może nie podjąć lub odstąpić od leczenia, jeżeli istnieją poważne ku temu powody, po uzyskaniu zgody swojego przełożonego. Rzecz jasna niezależnie od brzmienia przywoływanych przepisów lekarz ma obowiązek udzielać pomocy lekarskiej w każdym przypadku, gdy zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia, oraz w innych przypadkach niecierpiących zwłoki. Artur Paszkowski, autor współpracuje z Serwisem Prawo i ZdrowieOdpowiedzi udzielono r. Regulamin świadczenia Usług Pakiet Premium - zobacz » Regulamin Usługi Strona Wizytówka - zobacz » Regulamin świadczenia Usług Pakiet Premium (dla zamówień przed - zobacz » Regulamin świadczenia Usług Pakiet Premium (dla zamówień przed - zobacz » Regulamin kont z Pakietem Srebrnym lub Złotym (dla zamówień przed - zobacz »

wypowiedzenie umowy o świadczenie usług medycznych